Hoe het begon
In 2016 stond Leon Vernimmen (nu 31) al eens in 4WD Magazine als ‘Team van de Maand’. Sinds die tijd is er veel gebeurd en veranderd. Inmiddels heeft Leon ook een ander team. Zelf rijdt hij nog wel, maar inmiddels is het team groter geworden. Het is Leon met de -figuurlijke- paplepel ingegoten. Als kleine jongen zat hij al bij zijn ouders achterin de toenmalige 4×4 en hij ging natuurlijk met alles mee. Toen hij 16/18 jaar was, besloot hij zelf te gaan rijden. Hij vond een Nissan Patrol. En zoals het vaker gaat, was kijken bij hem toch kopen. Dan heb je dus plots een 4×4 in huis. Wat dan? Leon: ‘Tja, dan begin je met zelf natuurlijk te ‘knutselen’. Motor, remmen, koppeling, het begint met klein en uiteindelijk wordt het groter en groter.’ Maar Leon kwam er al snel achter, dat hij het niet allemaal alleen kon. In 2014 gehaald, begon hij met het heropbouwen van de Patrol. Het begon echt als een hobby en soms voelt het nog steeds zo. In de tijd die volgde, bouwde hij samen met zijn vader in de uren die hij had aan de auto. Leon zou Leon niet zijn, als hij niet in zijn hoofd had, hoe hij z’n auto wilde hebben. Nu kreeg hij de kans het te doen, zoals hij dat wilde en dus ging hij er dan ook vol voor!
Het team
Leon houd zielsveel van zijn vader, maar hij zag, dat ze het echt niet meer met saampjes konden bolwerken. Ze hadden meer mensen nodig. En zo groeide eigenlijk langzaam het team. Leon zelf doet de hardere materialen. Max is in het dagelijks leven vrachtwagenmonteur en inmiddels is hij toch maar mooi co-piloot van Leon. Hans, de vader van Max, is brandweerman van beroep en helpt ook volop mee in het team. En dan is natuurlijk er ook nog Erik, in het dagelijks leven ict-er en dus de ideale man voor de elektra. Niets is hem te gek (en als je hem aan het werk ziet, gaat hij ook echt helemaal op in zijn werk). En dan hebben we natuurlijk nog de vader en moeder van Leon. Moeder zorgt onder andere voor het eten en drinken (en zoals het overal is, telt ook hier, dat als moeder zegt: ‘we gaan wat drinken’, dan luisteren ze allemaal!). En dan is vader er nog: zelf zegt hij, dat hij er nog een beetje losjes bij rondloopt en nog veel voor het transportbedrijf werkt, maar een getraind oog ziet, dat hij meer doet dan je denkt en hij doet net dat, waar je dat kleine extra handje nodig hebt! En daar zijn de teamleden allemaal erg blij mee! Kortom, het team is compleet. Het is een geoliede machine. Erg indrukwekkend om te zien! Leon heeft er met zijn team ook goed over nagedacht en zelf vertelt hij: ‘Weet je wat leuk is? Max is nog jong en heeft in het begin een beetje afstandelijk gedaan in de zin van kijken en rustig helpen. Maar hij is wel enorm gegroeid en dat is ontzettend leuk om te zien! Dat maakt je extra trots!’
Leon straalt elke keer als hij het over zijn team heeft. Hij vertelt dan ook met regelmaat: ‘Weet je, ik rijd dan wel, maar zonder een goed team ben je nergens! En ik heb een goed team achter me staan. Daar ben ik trots op!’
Ontspanning
Leon heeft een eigen bedrijf, is werkzaam bij de brandweer, is ook nog eens adviseur risicobeheersing bij de Veiligheidsregio en trotse vader van twee kinderen. Kortom een bezige bij!
Zoals hij zelf vertelt: ‘Overdag veel nadenken en ‘s avonds en in het weekend, als er geen race is, dan is het ontspanning. Met het sleutelen aan de auto maakt hij zijn hoofd leeg. En dat is heerlijk. Ze hebben voorgesteld, dat ze sowieso één avond en/of één zaterdag als vaste klusweekend hebben. Dan weet je, dat je elkaar altijd even ziet en je bent toch lekker samen bezig. Al krijg ik wel tussen neus en lippen door, dat ze toch wel vaker dan één zaterdag bij elkaar zijn. Maar ja, dat is te begrijpen…
Als ze dan een wedstrijd hebben, werken ze er echt helemaal naartoe. Dan gaan ze helemaal los met de race en bij thuiskomst weer vlot aan de gang. Tijdens zulke gesprekken zie ik de mannen helemaal opfleuren! Het racen zit hen allemaal in het bloed. Ook wordt mij verteld, dat het leuk is om te mogen doen! ‘Maar zodra het allemaal moeten wordt, ook met racen, dan verlies je je passie en dat wil je niet! Natuurlijk is iedereen wel eens down en vraag je je soms ook wel eens af, waarom doe ik dit eigenlijk? Maar als je dan na een paar fikse klusavonden en -weekenden de auto weer ziet rijden, dan denk je: hé ja, daar doen we het voor!’
Vol met verhalen
Ik ben niet alleen gastvrij ontvangen, iedereen zit vol met verhalen en ik kan nog wel uren in gesprek met deze mannen. Maar aan alles moet een eind komen en er moeten ook nog foto’s worden gemaakt. Op het moment dat de auto wordt gestart, zie ik de mannen toch een klein beetje gespannen kijken en na het starten, beginnen ook hun ogen te twinkelen!
Bij de locatie waar we hebben afgesproken is ook een boomgaard en daar worden foto’s gemaakt. En nog voor ik zelf de eerste foto’s kan hebben gemaakt, staan ze er zelf al glunderend bij en hebben ze al diverse foto’s gemaakt. Supermooi om te zien! Ik maak mijn foto’s, maar dan willen ze nog even een klein stukje testen. Ik mag dat meemaken. Ik moet zeggen, het was zeer indrukwekkend om te zien! Wel zeggen de heren nog, dat het fijn zou zijn, als er meer testlocaties zouden zijn. Die zijn er echt te weinig in Nederland!
Na nog een drankje, nemen we afscheid van elkaar en ga ik op weg naar huis. Met niet alleen veel verhalen, maar ook weer een ervaring rijker.
Bedankt team Offroad Mannaricium #69 voor de gastvrijheid!
Jantine.
Wil jij Mannaricium volgen, of zeg je, ik wil wel een sponsor worden, ga dan naar de website van het team. Daarna neemt Leon zo snel mogelijk contact met je op!
