Ik heb het die middag heel erg gezellig gehad bij m’n vrienden, maar op het moment van vertrek stond die pick-up er nog steeds. Nog even een blik werpen en dan op weg naar huis. Als je dan ‘s avonds bij thuiskomst nog steeds aan die auto moet denken, dan weet je, dat je er wat aan moet doen. Ik schakelde de eerdergenoemde vrienden in, die maakten een foto, maar na wat rondvragen kwamen ze nog niet achter de eigenaar. De foto plaatste ik op alle sociale media kanalen die ik had en de zoektocht kon beginnen. En dan is het wachten. Geloof me, dan duurt wachten lang! Twee weken later, als ik in de zorgwinkel aan het werk ben, krijg ik een berichtje via Facebook Messenger…
‘Hoi Jantine, ik heb vernomen, dat je de eigenaar zoekt van de GMC. Ik ben Michel en ik ben die eigenaar. Wat zou je willen weten?’
Die middag had ik de grootste smile ter wereld op m’n gezicht, die een mens maar kan bedenken. Het eerste contact was er, het was gezellig, het was positief, blijer kon je mij niet maken! We maakten een paar dagen later een belafspraak en ik vertelde hem, wat de bedoeling was. Hij stemde ermee in en zo ging ik op de datum van afspraak op pad naar Nijkerk, niet op bezoek bij mijn vrienden, maar bij de eigenaar van de GMC.
Knuffelaanvallen
Ik rijd het terrein op en daar staat ie hoor, die GMC. Ze staat daar alsof ze wil zeggen: ‘Dat duurde lang voordat je er was!’ Ik loop naar de voordeur en Michel’s partner Arianne opent de deur. Ze heet me welkom en vraagt of ik wist, dat ze honden hadden. Bevestigend knik ik en ze opent de deur. En daar komen de twee grootste knuffelhonden die ik tot nu toe heb ontmoet, mij tegemoet. Twee Golden Retrievers springen tegen me op. Ik moet eerst knuffelen, voordat ik ook maar een stap verder kan! Gelukkig was ik voorbereid en had ik -met toestemming- wat lekkers voor de honden meegenomen. Die waren daardoor wel even rustig. Tot ze het op hadden, want toen waren ze weer toe aan een knuffelaanval. Op het moment dat Michel zegt, dat het zo wel genoeg is, dan is het ook klaar. Eén ding is zeker: ik heb een warm welkom gehad. En als dit een voorteken was, dan zou het verder vandaag helemaal goed komen.
Voorliefde
We gaan aan de eettafel zitten en ondertussen zitten Lobbes en Bikkel (de twee Golden Retrievers) mij strak in de gaten te houden, want als ik ‘ja’ zeg, dan vallen ze aan en komen ze weer knuffelen. Ik ben natuurlijk ontzettend benieuwd naar het verhaal achter deze auto, kijk Michel vragend aan en zeg: ‘Steek van wal! Hoe kom je aan dit heerlijke monster en natuurlijk: waarom kies je voor een GMC?’ Michel glimlacht en vertelt, dat hij altijd al een voorliefde had voor pick-ups. Hij wist, dat er ooit eens één moest komen. Hij heeft gekeken naar een Dodge Ram, maar die was het toch net niet. Of toch wel? Hij keek toch nog even verder. Menige zoektocht volgde via de bekende websites. Maar nog niet helemaal, wat hij wilde! Uiteindelijk kwam hij in gesprek met een familielid, die wist over importeren. En toen begon het onderzoek. Zou het echt zoveel schelen? En natuurlijk was het sowieso wel interessant!
Het lijkt zo makkelijk…
Toch in het begin nog een beetje afstandelijk. En vooral kijken. Kijken en nadenken. En nadat hij diverse tips in het achterhoofd had meegenomen, ging hij nog vaker op een Canadese website kijken.
Hij wist, waarop hij moest letten en hij zocht welbewust naar een erkende autodealer. Op die ene avond kreeg hij voor de zoveelste keer het welbekende pop-up chat moment: ‘Waarmee kunnen we je helpen.’ De GMC kwam zo vaak voorbij, dat hij naar zijn idee nu toch echt wel de bekende knoop moest doorhakken. Hij wist het nog goed. Het gevoel was zo sterk, dat hij nu toch maar de grote stap waagde. Hij liet weten, wat hij wilde hebben en de website beheerder (medewerker van klantenservice) zette de vraag door. Een aantal dagen later had hij de eerste mail retour. Het ging allemaal via dealer Edmons GM in Canada. Ze hadden nog nooit een auto geëxporteerd, maar stonden wel open voor opties. Dat was al positief! Maar dan begon het! Hij had contact opgenomen met SCL Rotterdam, die goed hebben geholpen in het begeleiden en ondersteunen. Michel vertelt verder: ‘Ik zat natuurlijk met mijn afgestofte school-Engels en dat was nog wel eens moeilijk. Kijk, bellen ging een stuk makkelijker. Maar dat schrijven! Gelukkig hebben ze hem bij SCL Rotterdam daar ook bij geholpen. Die gaven aan als tussenpersoon te werken en zijn een stuk beter in het zakelijk Engels. Zij gingen mailen, ik in de cc, kon dus al het contact meelezen en dat was wel fijn.’
En toen was het rond
En als je dan uiteindelijk alles rond hebt, het koopcontract is getekend, de eerste bedragen hebt overgemaakt, dan is het afwachten en dagen aftellen tot het zo ver is. Tijdens het wachten kreeg hij wel met regelmaat leuke berichten over de auto: een speciaal verkoop-/demonstratiefilmpje en dan duurt het wachten nog langer, want je wordt er enthousiaster en enthousiaster over. De planning was, dat hij met kerst 2020 hier zou zijn. Het zou precies goed uitkomen. Want de oude auto ging er rond die tijd uit. Maar, voel je hem aankomen…? Helaas duurde het bij het RDW een stuk langer om bepaalde zaken nog rond te krijgen en heeft hij moeten wachten tot die ene dag in maart. Vijf maart om precies te zijn. Op die dag gingen Arianne en Michel ‘m samen halen (en terwijl hij mij dat zegt, denk ik:’ Verdorie, dan was ik er mooi snel bij.’). Ze namen een taxi naar Rotterdam en dan begint het! Michel: ‘Dan zie je hem voor het eerst in het echt en m’n eerste reactie was: jemig, hij is wel heel groot! Het was even later ook rustig wegrijden en iets verderop hebben we ‘m nog eens op het gemak bekeken. En dan bedenk je wel, dat je er trots op bent, hoor. Thuis is het in het begin wel even moeilijk geweest met inparkeren, maar nu denk je: was dat alles? Kwestie van wennen. En een knipoog toe!’
Jongensdroom uitgekomen
Michel had altijd een speciaal gevoel voor die auto en dat hij ‘m nu eindelijk heeft, maakt hem extra blij en je zou kunnen zeggen, dat een jongensdroom is uitgekomen. Natuurlijk hard voor moeten werken, maar dat geeft niets. Dat maakt je extra trots op het eindresultaat!
Het is de bedoeling om met de auto, de honden en de vrouw een tripje naar Zweden te maken om daar hopelijk het 4×4 systeem nog wat te gaan uitproberen. Maar vooral om te genieten. De loopplank voor de honden ligt al klaar. Ook de honden zijn er klaar voor en Arianne en Michel ook.
En ik? Ik kan niet wachten om hun verhalen te lezen!
Michel en Arianne en knuffelkonten Lobbes en Bikkel, dank je wel voor jullie gastvrijheid en mooie verhalen! Heel veel plezier in Zweden en ik kijk uit naar jullie foto’s! Dan kom ik nog een keer langs voor koffie en om met jullie prachtige honden te knuffelen!
Jantine
