Tadzjikistan zijn we binnen twintig minuten uit. We sluiten achter vijf auto’s aan, die voor de slagboom van Oezbekistan staan en de douaniers zeggen, dat we een kwartiertje moeten wachten. In plaats van in die wachttijd de paspoorten te controleren, doen ze dat pas op het moment, dat elk voertuig de geopende slagboom passeert. ‘Welcome to Oezbekistan’, zegt het uniform.
We rijden naar de volgende rij, vier auto’s dit keer. Eentje schiet er voor. Bizar, want haast hebben, is op een grensovergang een verspilling van energie. Het is vier uur, de lage middagzon schijnt precies door de voorruit. Ik maak koffie en we drinken die zittend op de bumper met een stuk halva (oriëntaalse specialiteit). Een uniform maant de auto’s om één voor één door een desinfectiebad te rijden en wijst daarna subiet met zijn vinger, dat onze LandCruiser niet achter de personenauto’s mag staan, maar bij de vrachtwagens moet aansluiten. Daar duurt alles nog langer en bovendien moeten die allemaal door een mega-scanner.
Lees het gehele artikel in de nieuwe uitgave van 4WD Magazine, te bestellen via de link.
